Ο Μόλος της οδού Αγίου Νικολάου είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα και δημοφιλή αξιοθέατα της Πάτρας. Αξιοθέατο, τον κατέστησαν οι συνθήκες και οι εμπορικές ανάγκες της εποχής στα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης, μετά την επανάσταση του 1821, οπότε άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες μεγάλες εμπορικές δραστηριότητες με τις συμμαχικές χώρες, κυρίως την Αγγλία και τη Γαλλία. Είναι ίσως και η μοναδική περίπτωση κατά την οποία, από το 1836 και μετά, η κατασκευή του παλαιού λιμανιού της πόλης, ξεκίνησε από τον κεντρικό, πρώτο ξύλινο μόλο.
Στα μέσα του 19ου αιώνα η Πάτρα είχε καθιερωθεί ως το πρώτο σταφιδοεξαγωγικό λιμάνι και γενικά ως κύριο εξαγωγικό και εισαγωγικό κέντρο με τη Δύση. Όμως η διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου (1893) κατάφερε δεινό πλήγμα στο τοπικό εμπόριο.
Η νεότερη περίοδος του λιμανιού αρχίζει από το 1836 με το ξεκίνημα των ενεργειών κατασκευής τεχνητού λιμένα, που αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Το 1838 κατασκευάστηκε το πρώτο μέρος του (ξύλινου) μόλου μήκους 35μ.
Ο μόλος πήρε το όνομά του από την φερώνυμη οδό που αποτελεί συνέχειά του και οδηγεί στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου. Χαρακτηρίστηκε και από τον ιστορικό φάρο του, αλλά και τις διαφορετικές μορφές που πήρε κατά τους περίπου δύο αιώνες από την κατασκευή του. Εκεί λοιπόν, στο τέρμα του «νυφοπάζαρου» όπως το ξέρουν οι παλαιοί Πατρινοί που βολτάριζαν για κόρτε και… ειδώματα με υποψήφιες νύφες, στα νερά του Πατραϊκού, είναι εκεί που σήμερα, γίνεται η καύση του Βασιλιά Καρνάβαλου και η εντυπωσιακή τελετή λήξης του Καρναβαλιού.